BADANIE SŁUCHU
Wspieramy dzieci i ich rodziny
U dzieci z niedosłuchem możemy obserwować inne trudności, jak u każdego dziecka.
Musimy więc monitorować wszystkie inne obszary, gdyż w przypadku noworodków i dzieci z uszkodzonym słuchem problem jest bardziej skomplikowany, ponieważ komunikacja z małym dzieckiem, ze względu na jego wiek i rozwój, jest utrudniona, a zdarza się, że reakcje dziecka mogą mylnie sugerować rodzicom, iż dziecko słyszy prawidłowo, przez co wada słuchu zostaje wykryta zbyt późno.
Dzieci, u których badanie przesiewowe nie wyszło prawidłowo
Powinny jak najwcześniej rozpocząć dalszy proces diagnostyczny.
Ma to przyspieszyć wczesne protezowanie dzieci, u których nieprawidłowy wynik potwierdzi się w kolejnych badaniach.
Niedosłuch u dzieci ma swoje konsekwencje w rozwoju głosu i mowy, wpływa także na jakość zdobywanej wiedzy,
stąd fundamentem dobrego funkcjonowania dziecka w placówce edukacyjnej jest oparta na szczerości współpraca rodzic-nauczyciel oraz rodzic-terapeuta.
Przesiewowe badanie słuchu wykonywane w szpitalu najczęściej w drugiej dobie życia nie daje 100% pewności prawidłowej funkcjonalności komórek słuchowych.
Dlatego dopiero kolejne badania pozwolą na postawienie właściwej diagnozy.
Trzeba wiedzieć, że komórki słuchowe nie regenerują się i ich trwale uszkodzenie jest nieodwracalne.
Potencjalna dysfunkcja narządu słuchu powinna być wykryta jak najszybciej, ponieważ w przypadku stwierdzenia trwałego uszkodzenia słuchu dziecka, w trybie pilnym musi zostać wdrożona specjalistyczna zespołowa interwencja.
Zadbaj o komfort dorastania swojego dziecka
U dzieci, u których występują inne dodatkowe obciążenia rozwojowe, wada trwałego uszkodzenia słuchu występuje częściej.
Rodzic samodzielnie nie ma możliwości diagnostycznych, które prawidłowo ocenią stan narządu słuchu małego dziecka.
Dzięki regularnym badaniom słuchu łatwiej można zweryfikować potencjalny problem oraz zapobiegać następstwom niedosłuchu.
Ilość i częstotliwości chorób wieku dziecięcego oraz ilość podawanych leków może również powodować trwałe uszkodzenie słuchu.
Prawidłowa diagnostyka narządu słuchu jest niezwykle ważnym procesem, dzięki któremu ustalamy poziom reakcji dziecka na dźwięki
Zaczynając od otoemisji akustycznych, możemy określić stan komórek słuchowych zewnętrznych. W przypadku wyniku nieprawidłowego w następnej kolejności wykonujemy badania, które można wykonywać u każdego dziecka, bez względu na wiek.
Wykonuje się je we śnie lub w fazie czuwania.
• ABR (rejestracja słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu). To najpopularniejsze badanie obiektywne.
• ASSR (słuchowe potencjały wywołane stanu ustalonego). Badanie stosowane jest celem rekonstrukcji audiogramu.
• badanie audiometrii impedancjnej z tympanometrią w celu oceny drożności ucha środkowego.
Wyniki wszystkich badań pozwalają stwierdzić czy słuch dziecka jest w normie.
Jeśli słuch jest nieprawidłowy, jesteśmy w stanie wskazać jakiego typu i w jakim stopniu występuje niedosłuch i zdecydować o doborze odpowiednich pomocy słuchowych.
Bardzo ważne jest aby nie opierać się jedynie na wynikach badań obiektywnych.
Przy całym procesie diagnostycznym, równie ważne są badania subiektywne, za pomocą których możemy określić faktyczne reakcje dziecka na dźwięki.
Jednym z takich badań jest AUDIOMETRIA ZABAWOWA, zalecana dzieciom od 3-4 roku życia.
Badanie wartościowe, gdyż pozwala określić próg słyszenia dla większej ilości częstotliwości, co ułatwia prawidłowe ustawienie parametrów aparatów słuchowych.
Rodzic poprzez różne zabawy ruchowo-dźwiękowe i ćwiczenia słuchowe, może przygotować dziecko do prawidłowego wykonania badania audiometrii zabawowej.
Innym badaniem uzupełniającym jest BEHAWIORALNA AUDIOMETRIA OBSERWACYJNA, bazująca na mimowolnych odruchach dziecka.
Zalecane dzieciom poniżej 3 roku życia, wykonywane u dzieci niepełnosprawnych czy niewspółpracujących.
Badanie wykorzystywane jest również w celu oceny korzyści z aparatowania.
Kolejne uzupełniające badanie to audiometria VRA – badanie wykonywane przy udziale bodźca wzrokowego. Wykonywane jest w wolnym polu swobodnym.
*W obu powyższych badaniach ważne jest by dziecko było odpowiednio rozbudzone.
Użytkowanie aparatów słuchowych nie jest jednoznaczne z odzyskaniem słuchu i należy mieć na uwadze, że w codziennym funkcjonowaniu i w sytuacjach trudnych akustycznie mogą wystąpić sytuacje, które sprawią dziecku znacznie większą trudność, niż jego prawidłowo słyszącym rówieśnikom.
Nawet gdy wydaje się, że nie ma korzyści w aparacie, nie jesteśmy tego 100% pewni, być może jakieś dźwięki docierają do dziecka, ale nie są one wystarczająco wzmocnione, by wywołać oczekiwane zachowanie. Należy zrobić ponowne badania słuchu oraz sprawdzić ustawienia aparatów.