Otoemisja akustyczna
Otoemisja akustyczna od 2002 roku jest w Polsce przesiewowym badaniem słuchu i wykonywana jest na oddziale noworodkowym każdemu dziecku w drugiej dobie życia. Otoemisja jest odpowiedzią komórek słuchowych ślimaka na podany przez sondę impuls tonalny lub trzask.
Otoemisja akustyczna (OAE) jest nieinwazyjną, obiektywną i łatwą metodą oceny czynności ślimaka. Polega ona na rejestrowaniu odpowiedzi w częstotliwościach innych niż częstotliwość podawanego bodźca. Poza zastosowaniem otoemisji w badaniach przesiewowych słuchu u noworodków znalazła ona należne miejsce w zestawie topodiagnostycznych badań zaburzeń narządu słuchu. Wiarygodność badań OAE zależy od uwzględnienia ograniczeń zastosowania metody oraz oceny kryterium rejestracji. Jednym z nich jest prawidłowe upowietrznienie ucha środkowego oraz niezaburzony układ przewodzący gwarantujące dotarcie dźwięku do ucha wewnętrznego. Zaburzenie ciśnienia w jamie bębenkowej i w przewodzie słuchowym zewnętrznym może mieć wpływ na parametry odpowiedzi otoemisji akustycznej.
Badanie polega na umieszczeniu w przewodzie słuchowym zewnętrznym sondy pomiarowej. Składa się ona z niewielkiego głośnika emitującego dźwięki i niewielkiego, bardzo czułego mikrofonu rejestrującego otoemisję. W momencie, gdy bodziec dźwiękowy biegnący z głośnika wprawia w ruch komórki słuchowe, te w wyniku owego ruchu wytwarzają wtórny dźwięk odbierany przez mikrofon. Badanie otoemisji akustycznej należy przeprowadzać w dźwiękoszczelnym pomieszczeniu. Badanie jest zupełnie nieinwazyjne jednak wymaga małej ruchliwości dziecka podczas pomiaru, jak również specjalnych warunków akustycznych (badanie przeprowadzane powinno być w warunkach wyciszonego gabinetu lub kabiny).